Լևոն Ստեփանի Խաչիկյանը ծնվել է 1918 թ. մայիսի 1-ին Երևանում։ Վախճանվել է 1982 թ. մարտի 12-ին Երևանում։
1935 թ. ավարտել է Երևանի Խ. Աբովյանի անվան միջնակարգ դպրոցը։
1940 թ. ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը ։
1940-1944 թթ. աշխատել է Մատենադարանում որպես մատենագետ։
1944-1951 թթ. Մատենադարանի ձեռագրերի բաժնի վարիչ։
1945 թ. շնորհվել է պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան։
1950 թ. ընդունվել է ՍՄԿԿ շարքերը։
1951-1954 թթ. ՀՍՍՀ պատմության ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող, ապա՝ հրապարակումների բաժնի վարիչ։
1954-1982 թթ. ՀՍՍՀ Մինիստրների խորհրդին առընթեր Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի գիտահետազոտական ինստիտուտ. Մատենադարանի դիրեկտոր։
1956-1964 թթ. Հայաստանի կոմկուսի Երևանի կազմակերպության Կիրովյան շրջկոմի բյուրոյի անդամ։
1958-1982 թթ. ՀՍՍՀ ԳԱ «Պատմա-բանասիրական հանդեսի» խմբագրական կոլեգիայի անդամ։
1960 թ. Արևելագետների միջազգային միջազգային XXV կոնգրեսի մասնակից (Մոսկվա )։
1961 թ. շնորհվել է պատմական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան։
1963 թ. ընտրվել է ՀՍՍՀ ԳԱ թղթակից անդամ։
1964-1982 թթ. Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտեի նախագահության անդամ։
1966 թ. շնորհվել է պրոֆեսորի գիտական կոչում։
- գործուղվել է Հորդանան և Լիբանան՝ հայերեն հին ձեռագրերի ուսումնասիրության առաջադրանքով։
1967 թ. ընտրվել է աշխատավորների դեպուտատների Երևանի քաղաքային սովետի դեպուտատ։
1968 թ. շնորհվել է Հայկական ՍՍՀ գիտության վաստակավոր գործչի պատվավոր կոչում։
1969 թ. ՀՍՍՀ ԳԱ նախագահության կողմից շնորհվել է Մեսրոպ Մաշտոցի անվան մրցանակ «ԺԵ դարի հայերեն ձեռագրերի հիշատակարանններ» եռահատոր աշխատության համար։
1970 թ. պարգևատրվել է «Աշխատանքային արիության համար՝ ի նշանավորումն Վ. Ի. Լենինի ծննդյան 100-ամյակի» մեդալով։
1971 թ. ընտրվել է Հայկական ՍՍՀ ԳԱ իսկական անդամ։
1972 թ. գտնվել է Ֆրանսիայում՝ Սովետական Միության 50-ամյակի առթիվ, ՍՍՀՄ դեսպանության հրավերով։
1974-1982 թթ. Հայկական սովետական հանրագիտարանի խմբագրական կոլեգիայի անդամ։
- Հայկական սովետական հանրագիտարանի հայ ժողովրդի պատմության (հին և միջին դարեր) գիտաճյուղային խորհրդի նախագահ։
1975 թ. Աշխատավորների դեպուտատների Երևանի քաղաքային սովետի դեպուտատ։
1978 թ. պարգևատրվել է Ժողովուրդների բարեկամության շքանշանով՝ պատմական գիտության ասպարեզում մատուցած ծառայությունների համար և ծննդյան 60-ամյակի կապակցությամբ։
1985 թ. հետմահու շնորհվել է ՀՍՍՀ պետական մրցանակ՝ «Հայ ժողովրդի պատմության» ութհատորանոց աշխատությանը մասնակցելու համար։