Անդրոնիկ Ղևոնդի Իոսիֆյանը ծնվել է 1905թ. հուլիսի 21-ին Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար մարզի Մարտակերտի շրջանի Ծմակահող գյուղում, գյուղական ուսուցչի ընտանիքում: Վախճանվել է Մոսկվայում 1993թ. ապրիլի 13-ին:
1921-1925թթ. կամավոր մեկնել է բանակ` ծառայելով Կովկասյան ռազմաճակատում:
1925-1930թթ. Ադրբեջանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի մեխանիկական ֆակուլտետի ուսանող:
1929-1930թթ. ոււսմանը զուգընթաց` Ադրբեջանի նավթարդյունաբերության գիտահետազոտական ինստիտուտի ֆիզիկատեխնիկական լաբորատորիայի ավագ լաբորանտ:
1930-1941թթ. նույն ինստիտուտի լաբորատորիայի գիտական ղեկավար:
1940թ. առանց ատենախոսության պաշտպանության ստացել է տեխնիկական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան:
- Ստացել է տեխնիկական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան:
- Շնորհվել է պրոֆեսորի կոչում:
1941-1975թթ. Էլեկտրաարդյունաբերության մինիստրության Մոսկվայի № 627, 689 գործարանի տնօրեն:
1942, 1948, 1960թթ. պարգևատրվել է (եռակի) Լենինի շքանշանով:
1946թ. ընտրվել է ՀՍՍՀ ԳԱ թղթակից անդամ:
1949, 1951թթ. (2 անգամ) պարգևատրվել է Կարմիր դրոշի շքանշանով:
1950թ. ընտրվել է ՀՍՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս:
1950,1971, 1981, 1982թթ. ընտրվել է ՀՍՍՀ ԳԱ փոխնախագահ:
1961թ. արժանացել է Սոցալիստական աշխատանքի հերոսի կոչման:
1963թ. արժանացել է ՀՍՍՀ գիտության և տեխնիկայի վաստակավոր գործչի կոչման:
1965թ. արժանացել է ՌՍՖՍՀ գիտության և տեխնիկայի վաստակավոր գործչի կոչման:
1974թ. ընտրվել է ՀՍՍՀ ԳԱ անդամ:
1981թ. ՀՍՍՀ Գերագույն սովետի պատգամավոր:
1985թ. պարգևատրվել է Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշանով:
1975-1993թթ. Էլեկտրամեխանիկայի Համամիութենական գիտահետազոտական ինստիտուտի գիտական ղեկավար:

Հայ գիտական և ճարտարագիտական մտքի անդաստանում իր ուրույն տեղն ու դերն ընդմիշտ կունենա աշխարհահռչակ գիտնական, գիտության տաղանդավոր կազմակերպիչ, ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիկոս Անդրոնիկ Ղևոնդի Իոսիֆյանը:
Ա. Իոսիֆյանը ծնվել է 1905թ. հուլիսի 21-ին, Լեռնային Ղարաբաղի Մարտակերտի շրջանի Ծմակահող գյուղում, ուսուցչի ընտանիքում: Նախնական կրթությունը ստանալով Ղարաբաղի գեղատեսիլ անկյուններից մեկում` Ծմակահողում, 17-ամյա Ա. Իոսիֆյանը 1922թ. կամավոր զինվորագրվում է Հատուկ կովկասյան բանակին ու շուտով դառնում գումարտակի կապի ծառայության հեռախոսավար: Իր բանակային ծառայությունը նա կարողացավ զուգակցել ուսման հետ` ավարտելով ժողկրթության կոմիսարիատի երեկոյան հանրակրթական դասընթացները: Նա ինստիտուտ է դիմում բանակային ծառայությունն ավարտելուց հետո միայն: Ա. Իոսիֆյանն ընդունվում է Բաքվի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը, որը և հաջողությամբ ավարտում է 1930թվականին: Ուսանողական տարիներին ի հայտ եկան Ա. Իոսիֆյանի` որպես ապագա գիտնականի և քաղաքացու, ինքնատիպ հատկանիշները, որոնց մի մասը, անկասկած ձևավորվել էր բանակում: Նրա անսպառ էներգիան, ընդգծված աշխատասիրությունն ու կայուն բնավորությունն այն կարևորագույն գծերն էին, որոնք նրան ուղեկցեցին իր բավականին երկար ու դժվարին գիտակազմակերպչական կյանքում:
Դեռևս ուսանողական նստարանից Ա. Իոսիֆյանը կարողացավ ուսումը զուգակցել գիտական աշխատանքի հետ: Նրա առաջին գիտահետազոտական աշխատանքները վերաբերում էին ռազմական էլեկտրատեխնիկային: Իր առաջին գյուտը` «Էլեկտրական պտուտակային թնդանոթը» նա ուղարկում է Մոսկվա և շուտով հրավիրվում է զինված ուժերի տեխնիկական շտաբ, որտեղից նրան գործուղում են ակադեմիկոս Կ.Ի. Շենֆերի մոտ զեկույցի, որի արդյունքով ինստիտուտի ավարտական կուրսի ուսանողին առաջարկում են, որ նրա դիպլոմային աշխատանքի թեման լինի հենց առաջարկված գյուտի նկարագրությունը և գիտական հիմնավորումը: Նշված գյուտի թեմայով Ա. Իոսիֆյանը պաշտպանում է դիպլոմային աշխատանքը և հրավիրվում համամիութենական էլեկտրատեխնիկական ինստիտուտ, որտեղ էլ աշխատել է մինչև 1941թ. ակադեմիկոս Կ.Ի. Շենֆերի բաժնում: Այդ տարիներին ամբողջությամբ բացահայտվում է գիտնական և գյուտարար Իոսիֆյանի ողջ տաղանդը: Նրա կողմից մշակվեց տեսություն, և պատրաստվեցին փոփոխական հոսանքի գծային շարժիչների առաջին օրինակները: Որպես բացառիկ երևույթ արժե նշել, որ 1939թ. այդ շարժիչների օրինակներից մեկը ցուցադրվեց Նյու-Յորքում` «Мир» համաշխարհային ցուցահանդեսում: Անդրոնիկ Իոսիֆյանը առաջինն էր աշխարհում, որ պատրաստեց ոչ հպումային էլեկտրական մեքենայի ցուցանմուշը: Նման գյուտի հեղինակը, բնականաբար, պետք է կարողանար դուրս գալ գիտությանը հայտնի ու իշխող մի շարք հիմնական սկզբունքների շրջանակներից: Նա կարողացավ մագնիսական հոսքը հանել շարժիչի ռոտորի շրջապտույտից և այն ուղղել դեպի արտաքին մագնիսատարը:
1941թ. կեսերին, Հայրենական մեծ պատերազմի սկսվելուց քիչ հետո, արդեն էլեկտրատեխնիկայում նշանավոր գիտնական և գյուտարար, տեխնիկական գիտությունների դոկտոր Անդրոնիկ Իոսիֆյանը նշանակվում է էլեկտրատեխնիկական ժողկոմի № 627 պետական միութենական գործարանի տնօրեն: Նշենք, որ այս գործարանը հետագայում ձեռք բերեց մեծ համբավ և վերածվեց գիտահետազոտական ու տեխնիկական նշանավոր կենտրոնի` էլեկտրամեխանիկայի համամիութենական գիտահետազոտական ինստիտուտի: Այստեղ են ստեղծվել ու փորձարկվել ռազմական էլեկտրատեխնիկայի, կապի, էլեկտրասնուցման աղբյուրների նորանոր տեսակներ, որոնցով հետագայում զինվել են ԽՍՀՄ զինված ուժերը: 1942թ. դեկտեմբերին «Իոսիֆյանի սելսինով» առաջին ռադարները սկսեցին երևալ բանակային հատուկ ստորաբաժանումներում: Այդ աշխատանքի համար Ա. Իոսիֆյանն արժանացավ ՍՍՀՄ ամենաբարձր կառավարական շքանշանին` Լենինի շքանշանի: Հատուկ կառավարման տորպեդները, ծովային հատուկ շարճիչներով տորպեդները, էլեկտրասնուցման ազբյուրների տարբեր տեսակներ սկսեցին մուտք գործել ԽՍՀՄ բանակի հակաօդային պաշտպանություն և ռադիոլակացիայի հատուկ ստորաբաժանումներ: Դրանք բոլորն էլ պատրաստվում էին Ա. Իոսիֆյանի տնօրինած ինստիտուտ-գործարանում:
Այստեղ են նախագծվել ու պատրաստվել նշանավոր ծանր ռմբակոծիչ` «ТУ-4»-ի բոլոր էլեկտրատեխնիկական համակարգերը, այդ թվում նաև հրանոթային կրակի կառավարման համաչափ հետևող համակարգը:
Ա.Ղ. Իոսիֆյանը, լինելով մասնագետ և նորարար գիտնական էլեկտրական մեքենաների, կոմպլեքս էլեկտրահամակարգիչների և ավտոմատիկայի բնագավառներում, իր երկար գիտագործնական կյանքի ընթացքում գլխավորել է ծավալային գիտական հետազոտություններ ու գիտական խմբեր, որպես և` գլխավոր կոնստրուկտոր, և` գիտական ղեկավար: Սակայն, անկախ իր դիրքից ու տեղից, նա ամենուր նպաստել է էլեկտրամեխանիկայի` որպես առանձին գիտատեխնիկական ոլորտի կայացմանը:1953-1955թթ., Ա. Իոսիֆյանի ղեկավարությամբ նախագծվեց ու պատրաստվեց <<М-3>> փոքրաչափ թվային հաշվիչ մեքենա: Դա, կարելի է ասել, և` գիտական սխրանք էր, և` միաժամանակ մարդկային կամքի մեծ դրսևորում, քանի որ ԽՍՀՄ պլանային տնտեսության պայմաններում նման աշխատանքը թեմատիկ պլանավորման ցանկում, բնականաբար բացակայում էր: Այդ հաշվիչ մեքենան դարձավ հայտնի «Մինսկ» և «Հրազդան» մեքենաների սկզբնավորողն ու խթան հանդիսացավ աշխարհում հաշվիչ տեխնիկայի և ինֆորմատիկայի զարգացման գործում:
1945թ. Ա. Իոսիֆյանը ընտրվում է ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ, իսկ 1905թ.` ակադեմիկոս: Նշենք, որ մի քանի անգամ նա ընտրվել է Հայաստանի գիտությունների ակադեմիայի փոխպրեզիդենտ` հանդիսանալով նաև էլեկտրամեքենաների համամիութենական գիտահետազոտական ինստիտուտի տնօրեն:
Ա. Իոսիֆյանը միշտ ուշադրության կիզակետում էր պահում Հայաստանը: Միանշանակ կարելի է ասել, որ Հայաստանի էլեկտրատեխնիկական հզոր արդյունաբերության հիմքերը դրվել են նրա առաջարկով, անմիջական մասնակցությամբ և գործուն օգնությամբ: Իր տնօրինած գիտահետազոտական ինստիտուտ-գործարանի առաջին մասնաճյուղը 1956թ. բացվեց Երևանում, իսկ փոքր միկրոՀԷԿերի գեներատորներ արտադրող առաջին գործարանը նա բացեց Երևանում` դեռևս Հայրենական պատերազմի տարիներին: Մոսկովյան ԳՀԻ-ի Երևանյան մասնաճյուղը հետագայում աճեց ու վերածվեց միութենական ԳՀԻ-ի` մասնագիտանալով համալիր էլեկտրակահավորման ուղղությամբ: Հաշվի առնելով Հայաստանի կադրային և հումքային առանձնահատկությունները` գիտության տաղանդավոր կազմակերպիչը և ճարտարագետը պլանավորեց, նախագծեց ու ՀՀ-ում հիմնադրեց հզոր գործարաններ, որոնք տալիս էին էլեկտրատեխնիկական արտադրանք, այդ թվում նաև` ԷՀՄ-ներ: Նրա առաջարկությամբ ու գործուն միջամտությամբ Հայաստանում մասնաճյուղեր էին բացվում` Մոսկովյան ու միութենական նշանավոր ԳՀԻ-ներ ուգործարաններ: Իրավամբ նրան անվանում էին «Ամենայն հայոց էլեկտրիկոս»:
Երբ ԽՍՀՄ-ում սկսվեցին հրթիռաշինության աշխատանքնորը, «ԳՀԻ-627»-ը դարձավ հրթիռների էլեկտրամեխանիկական կառույցի նախագծման և պատրաստման գլխամասային հիմնարկը, իսկ Ա. Իոսիֆյանը` նրա գլխավոր կոնստրուկտորը և գլխավոր կոնստրուկտորների խորհրդի անդամը` Ս.Պ. Կորոլյովի կոնստրուկտորական բյուրոյում: Վաղուց արդեն գաղտնիք չէ, որ 1957թ. արձակած առաջին միջմայրցամաքային հրթիռում և 1961թ. գագարինյան «Վոստոկ»-ում, անխափան գործած էլեկտրամեխանիկական համակարգերը նախագծվել ու պատրաստվել են ակադեմիկոս Ա. Իոսիֆյանի անմիջական ղեկավարությամբ: 1961թ. Ա. Իոսիֆյանը «հրթիռային տեխնիկայի զարգացման գործում ունեցած հատուկ հաջողությունների համար» արժանանում է Սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի կոչման: Երբ դրվեց օդերևութաբանական արբանյակների ստեղծման հարցը, Ս. Կորոլյովը , Մ. Կելդիշը ,Մ. Յանգելը պաշտպանեցին այդ գաղափարը: 1963թ. Իոսիֆյանի գլխավորած ինստիտուտը մասնակցեց նման հրթիռների ստեղծման մրցույթին: Այն ժամանակ ԽՍՀՄ ԳԱ պրեզիդենտ Մ. Կելդիշի ղեկավարությամբ գործող մրցութային հանձնաժողովի կողմից հաղթող ճանաչվեց Ա. Իոսիֆյանի ինստիտուտի ներկայացված նախագիծը, և ակադեմիկոս Իոսիֆյանը դարձավ օդերևութաբանական նշանակության տիեզերական թռչող սարքերի գիտահետազոտական և փորձակոնստրուկտորական աշխատանքների ղեկավարը: Կարելի է ասել, որ դրանով դրվեց նոր գիտության` «Տիեզերական բնագիտության հիմքը»: Ինչպես բազմիցս «Կոսմոս» և «Մետեոր» արբանյակների գլխավոր կոնստրուկտոր, ակադեմիկոս Ա. Իոսիֆյանն է նշել, այդ տիեզերական արբանյակներն իրենց լիովին արդարացրին, և պատահական չէ, որ թռչող այդ «լաբորատորիաները» ստացան «ապագայի արբանյակներ» անվանումը: «Մետեորների» նախագծման ու պատրաստման համար 1970թ. Ա. Իոսիֆյանն արժանացավ Լենինյան մրցանակի: Ա. Իոսիֆյանի կողմից հետագայում իրականացվեց ուժային էլեկտրասարքավորումների և կառավարող էլեկտրոնիկայի համակարգերի միաձուլում, որի արդյունքները օգտագործվեցին «Արկտիկա» և «Սիբիր» ատոմային սառցահատների բարդ ճարտարագիտական լուծումներում, ռազմական նավատորմիղի էլեկտրաշարժական համակարգերում և ԽՍՀՄ-ում գործող ատոմային էլեկտրակայանների միջուկային ռեակտորների ղեկավարման համակարգում:
Վերջերս Հնդկական օվկիանոսում տեղի ունեցած մեծ երկրաշարժի պատճառով առաջացած ավերիչ ցունամիից հետո, երբ հարյուր հազարավոր մարդիկ զոհվեցին, ավելի հրատապ դարձավ երկրաշարժերի կանխատեսման հիմնախնդիրները, որը հայերիս համար միշտ էլ հրատապ է եղել; Հերթական հաղորդագրություններից մեկում խոսք գնաց Չելյաբինսկի ԿԲ-երից մեկում պատրաստված հատուկ «էլեկտրաշարժականխագուշակ» արբանյակի պատրաստման մասին, որը պետք է «Իոնոլորտից» երկիր տեղեկատվություն հաղորդի ու զգուշացնի աղետի մոտալուտ վրահասի մասին: Պարզվում է, այդ հիմնախնդրով ակադեմիկոս Ա. Իոսիֆյանը ժամանակին զբաղվել է հենց հիմք ընդունելով Հայաստանի` սեյսմիկ գոտում գտնվելու փաստը: Նա ուշադրություն էր դարձրել երկրաշարժերից 3-4 ժամ առաջ իոնոլորտում տեղի ունեցող փոփոխությունների տվյալների հավաքման ու մշակման և արագ դրանց երկիր հաղորդելու անհրաժեշտության հարցին: Խոսքն այն մասին է, որ մայրցամաքային շերտասալերի բախման ժամանակ, որը հենց աոաջացնում է երկրաշարժ, աոաջանում են պիեզոէլեկտրական երևույթներ, որոնք առաջացնում են էլեկտրամագնիսական ալիքներ ու դրանք երկրագնդի ընդհանուր էլեկտրամագնիսական «խառնաշփոթում» դժվար է որսալ, իսկ ահա իոնոլորտում դրանք կարելի է գրանցել: Վերը հիշատակված Չելյաբինսկ քաղաքում պատրաստված հատուկ թռչող սարքն էլ հենց այդ նպատակին պետք է ծառայեր: Ստացվում է, որ տասնամյակներ առաջ մեր մեծ հայրենակիցն արդեն ուներ այդ ուղղությամբ կոնկրետ գիտական ու տեխնիկական ծրագիր, մնում էր այն իրականացնել:
Իոսիֆյանը հրթիռաշինության բնագավառում այնքան խորացավ, որ առաջին անգամ աշխարհում նրա ինստիտուտ-գործարանում նախագծվեց ու պատրաստվեց Տիեզերական էլեկտրատեխնիկական լաբորատորիա արհեստական արբանյակը, որը ստացավ «Օմեգա» անվանումը: Այն թույլ տվեց թոիչքի պայմաններում հետազոտել ու բնական պայմաններում ուսումնասիրել թռչող արհեստական սարքերի հիմնական համակարգերի աշխատանքը: Հետագայում Իոսիֆյանի ընդհանուր ղեկավարությամբ ստեղծվեցին նաև հատուկ «Մետեոր-Պրիրոդա» երկրորդ սերնդի արբանյակները, որոնց հիմնական նպատակը տիեզերքից Երկրի զոնդավորումը, ինչպես նաև իոնոլորտի մագնիսոլորտի համալիր հետազոտումն էր:
Ա. Իոսիֆյանի գործունեության մեջ առանձնահատուկ տեղ է գրավում նաև բազմաթիվ ձեռնարկությունների և գիտական հիմնարկների աշխատանքների կոորդինացման արդյունքում ստացված 4А սերիայի ասինքրոն էլեկտրաշարժիչների պատրաստումը, որը կազմված էր 760 մոդիֆիկացիաներից: Այս աշխատանքների համար Ա. Իոսիֆյանը արժանացավ պետական մրցանակի:
Ա. Իոսիֆյանի գիտական, տեխնիկական հետաքրքրությունների շրջանակը բավականին լայն էր: Այն ընդգրկում էր ավտոմատիկան, հեռուստամեխանիկան, ավտոմատ կառավարումը, էլեկտրական մեքենաների տեսությունը, տեսական էլեկտրամեխանիկան և էլեկտրադինամիկան, տիեզերական տեխնիկան; Անդրոնիկ Իոսիֆյանը մեծ հմայքի տեր, բարի, դեմոկրատ ու մատչելի անձնավորություն էր: Նա բոլոր ժամանակների ամենահայտնի հայ գիտնական-ճարտարագետներից էր: Նրա կատարած մեծ գործերը գնահատվել են Լենինյան և պետական բազմաթիվ մրցանակներով, տասնյակ ամենաբարձր շքանշաններով ու 40-ից ավելի մեդալներով; Նա մեծ հայ ու հայրենասեր էր: Ա. Իոսիֆյանն իր ծննդավայրի` Ղարաբաղի նվիրյալն ու կարոտակեզ զավակն էր: Իր ապրած կյանքով և համաշխարհային գիտության ու տեխնիկայի ասպարեզում ունեցած մեծ ներդրումով անվանի գիտնականը երկար, շատ երկար կմնա գիտական մտավորականության ու սերունդների հիշողության մեջ:

Теория магнитофугальной машины с переменным шагом //Информационный бюллетень ВЦИ.- 1931.

Теория магнитофугальной машины с переменным током //Информационный бюллетень ВЦИ.- 1931.

Турбосинхронный двигатель //Авторское свидетельство № 92213/6259.- 1931.


Теория синхронно-коммутирующего устройства с машиной постоянного тока //Вестник теоретической и экспериментальной электротехники. ТЭИ.- 1933.- № 4.

Электрические орудия дальнего боя: Монография /Специздание ГАУ РККА.- 1933.- 250 с.


Разработка и исследование магнитофугального молота //Техотчет ВЭИ.- 1934.

Разработка и исследование силовой синхронной передачи с коллекторными альтернаторами Щербиуса //Бюллетень ВЭИ.- 1934.- № 2.

Система силового синхронного управления //Авторское свидетельство № 185288.- 1934.


Разработка и исследование схемы автоматического управления теплопеленгатором //Труды ВЭИ.- 1935.

Разработка и исследование схемы стабилизации платформы на кораблях //Труды ВЭИ.- 1935.

Система силового синхронного управления //Авторское свидетельство № 183381.- 1935.

Система силового синхронного управления //Авторское свидетельство № 187479/15171.- 1935.


Всесоюзная серия электрифицированного инструмента трехфазного тока: А. Иосифьян, Т. Сорокер //Вестник электропромышленности.- 1936.- № 7.

К вопросу о дуговом статоре Фридкина //Техника.- 1936.- № 12.

Способоулучшения коммутации электрических машин: Авторское свидетельство № 92213/6259.- 1936.

Тиратронный синхронизированный двигатель постоянного тока для целей телемеханики и элементы теории коммутационной схемы //АН АрмССР.- 1936.- № 4.- С. 25.

Электромеханический отбойный молоток //Авторское свидетельство № 143985/1433.- 1936.

Электромеханическая система //Авторское свидетельство № 92214/6260.- 1936.


Разработка и исследование высокооборотного дискового асинхронного двигателя //Труды ВЭИ.- 1937.

Разработка и исследование геликоптера система автора //Труды ВЭИ.- 1938.

Теория и методы расчета электрогеликоптера //Труды ВЭИ.- 1938.


Бесконтактный сельсин //Авторское свидетельство № 18294.- 1939.

Бесконтактный сельсин как обобщенная синхронная машина //Бюллетень ВЭИ.- 1939.- № 6.


Автоматическая схема управления Турелью //Труды ВЭИ.- 1940.

О линейных преобразователях токов электрических машин //Бюллетень ВЭИ.- 1940.- № 7.

Бесконтактный сельсин: А. Иосифьян, Д. Свечарник //Авторское свидетельство № 56432.- 1940.

Бесконтактный сельсин: А. Иосифьян, Д. Свечарник //Бюллетень ВЭИ.- 1940.- № 20.

Общая теория амплидина //Техотчёт ВЭИ.- 1940.

Общая теория амплидина-генератора //Техотчёт ВЭИ.- 1940.

Сельсин: Монография /А. Иосифьян, Д. Свечарник.- М.: Госэнергоиздат., 1940.

Теория трансформаторного режима сельсинов //Бюллетень ВЭИ.- 1940.- № 8.

Теория трансформаторного режима сельсинов в тираторных схемах силового синхронного управления //Бюллетень ВЭИ.- 1940.- № 9.


Сельсины /А. Иосифьян, Д. Свечарник.- М.: Госэнергоиздат., 1941.


Теория разработка и исследование биротативных машин для летательных аппаратов //Труды НИН-627.- 1942.


Разработка и исследование схемы электрической трансмиссии для гусеничных машин //Труды НИН-627.- 1944.


Общая теория амплидина //Доклады АН АрмССР.- 1945.- Т. 3, № 3.- С. 65-68.


Теория проеобразований диференциальных уравнений синхронной машины //Доклады АН АрмССР.- 1947.- Т. 7, № 3.- С. 97-107.


О технических путях развития электрификации сельского хозяйства /АН АрмССР.- Ер.: Изд-во АН АрмССР, 1948.- 161 с.


Теория самосинхронизирующихся синхронных машин: I. Параллельная работа синхронных машин в схеме передачи угла и движения //Доклады АН АрмССР.- 1949.- Т. 10, № 1.- С. 25-31.

Теория самосинхронизирующихся синхронных машин: I I. Специальные случаи применения синхронизированных синхронных машин //Доклады АН АрмССР.- 1949.- Т. 10, № 2.- С. 67-70.


Կոմունիզմի մեծ կառույցները և սովետական գիտության ու տեխնիկայի խնդիրները //Հայկական ՍՍՌ քաղաքական և գիտական գիտելիքների տարածման ը-թյուն.- Եր.։ ՀՍՍՌ ԳԱ հրատ., 1952.- 39 էջ:

Вопросы электропахоти.- Ер.: Изд-во АН АрмССР, 1952.- 68 с.


Основы следящего привода /А. Иосифьян, К. Моисеевич.- М.-Л.: Госэнергоиздат., 1954.- 596 с.


К вопросу об уравнениях взаимодействия электричества и вещества //Доклады АН АрмССР.- 1955.- Т. 20, № 2.- С. 33-48.


Вопросы единой теории электромагнитного и гравитационно-инерциального полей /Ред. А. Г. Иосифьян.- Ер.: Изд-во АН АрмССР, 1959.- 29 с.

Вопросы экономики электротехнической промышленности: Сб. статей /Ред. А. Г. Иосифьян.- М.- 1959.- Т. 7.- 134 с.


Вопросы эффективности новой техники и экономики электротехнической промышленности:. Материалы совещания /Ред.: А.Г. Иосифьян.- М.: Центр. ин-т науч.-техн. информации электротехн. пром-сти и приборостроения, 1961.- 223 с.


Определение экономической эффективности новой техники в электротехнической промышленности: Сб. статей /Ред.: А. Г. Иосифьян.- М.: Центр. ин-т науч. техн. информации электротехн. пром-сти и приборостроения, 1962.- 152 с.

Развитие электротехники в СССР: Сборник /Ред.: А. Г. Иосифьян.- М.: Центр. ин-т науч. техн. информации электротехн. пром-сти и приборостроения, 1962.- 388 с.


Торцовые электрические машины: А. Иосифьян, Л. Паластин //Электротехника.- 1966.- № 1.- С. 4-7.


Электротехническая промышленность СССР: Науч. тех. обзор развития советской электротехн. пром-сти с 1957 по 1967 гг. /Ред.: А. Г. Иосифьян: М., 1967.- 599 с.


Вычислительная техника: Сб. статей: Ред. А. Г. Иосифьян //Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч. репрогр. лаб., 1969.- Т. 29.- 230 с. с ил.

Гидрогенераторы и турбогенераторы: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1969.- Т. 31.- 255 с. с ил.

Кибернетика и вычислительная техника: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1969.- Т. 27.- 286 с. с ил.

Проектирование электромашинных преобразователей /Ред.: А. Г. Иосифьян.- М., 1969.

Электрические машины автоматических устройств: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1969.- Т. 30.- 310 с.


Ветроэнергетика: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1970.- Т. 34.- 154 с. с черт.

Вопросы надежности комплексных систем электромеханики, статических преобразователей и электрических машин: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1970.- Т. 33.- 231 с. с черт.

Бесконтактная аппаратура: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1970.- Т. 32.- 362 с. с ил.

О принципах теоретической электромеханики //Доклады АН АрмССР.- 1970.- Т. 51, № 1.- С. 21-31.


Выброакустика, механика, опоры электрических машин: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1971.- Т. 37.- 427 с. с ил.

Применение вычислительной техники в электротехнической промышленности: Третья науч.-техн. конференция. Доклады. Таллин, 1968: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1971.- Т. 37.- 362 с.

Электротехнические материалы: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1971.- Т. 35.- 226 с.

Электрические машины: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1971.- Т. 36.- 131 с.

Электротехника: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб.,1971.- Т. 38.- 427 с.


О динамике электромагнетона как кванта действия //Доклады АН АрмССР.- 1972.- Т. 55, № 2.- С. 98-103.


Интегральный принцип электродинамики: Доклады / Ан АрмССР.- 1973.- Т. 57,№ 4.- С. 232-239.


Машинно-вентильные системы и вентильный электропривод: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1974.- Т. 41.- 319 с. с ил.

О физических принципах излучения электромагнитной энергии //Доклады АН АрмССР.- 1974.- Т. 59.- 4.- С. 213-225.

Электротехнические машины: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1974.- Т. 40.- 244 с.


Автоматизация атомных электростанции: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1975.- Т. 42.- 235 с. с ил.

Вопросы проектирования, надежности и регулирования электрических машин: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1975.- Т. 43.- 291 с. с. Ил.

Вопросы электромеханики /Всесоюз. науч.-исслед. ин-т электромеханики ВНИИЭМ.- М.: Энергия, 1975.- 227 с.

О физических основах дуальной электродинамики //Доклады АН АрмССР.- 1975.- Т. 61, № 4.- С. 255-227.


Аппаратные и программные средства автоматизированных систем управления электромеханичесими комплексами: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1976.- Т. 48.- 112 с. с ил.

Применение вычислительной техники в проектировании и исследованиях систем электромеханики: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1976.- Т. 47.- 122 с. с ил.

Теория синхронно-асинхронной машины с дуальной системой возбуждения //Доклады АН АрмССР.- 1976.- Т. 63, № 2.- С. 84-90.


Виброакустика, охлаждение и элементы конструкции асинхронных двигателей: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1977.- Т. 46.- 144 с. с ил.

Статические преобразователи и машинно-вентильные системы для электропривода: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1977.- Т. 49.- 114 с.

Транзисторные преобразователи и системы управления: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1977.- Т. 51.- 122 с.

Электромеханика в космосе //Космонавтика, астрономия № 3.- М.: Знание, 1977.- 63 с.

Электромагнитные и теплофизические процессы в криогеннных электрических машинах: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1977.- Т. 52.- 130 с.


О принципах энергообмена в электромагнитным осцилляторе (LC-контур) //Доклады АН АрмССР.- 1978.- Т. 37, № 4.- С. 221-230.


Էլեկտրամեխանիկան տիեզերքում.- Եր.։ ՀՍՍՀ «Գիտելիք» ը-թյուն, 1979.- 68 էջ:

Электротехника в космосе: Перспективы развития //Космонавтика, астрономия № 11.- М.: Знание, 1979.- 63 с.


О плотности действия и векторных потенциалах электромагнитного поля //Доклады АН АрмССР.- 1980.- Т. 71, № 3.- С. 178-184.

Памяти Эмиля Гайковича Мирзабекяна: (Некролог): А. Иосифьян, В. Амбарцумян, С. Амбарцумян //Известия. Физика АН АрмССР.- 1980.- Т. 15, вып. 6.- С. 465-468.


Вентильные преобразователи и машинно-вентильные системы: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1981.- Т. 66.- 143 с.

Динамика и прочность электрических машин: Сб. статей: Ред.: А. Г. Иосифьян /Труды Всесоюз. науч.-исслед. ин-та электромеханики.- М.: Науч.-репрогр. лаб., 1981.- Т. 68.- 175 с.

Основы теории асинхронных емкостных машин переменного тока //Доклады АН АрмССР.- 1981.- Т. 73, № 2.- С. 109-115.

Основы теории синхронных емкостных машин переменного тока: А. Иосифьян, Г. Арешян //Доклады АН АрмССР.- 1981.- Т. 73, № 1.- С. 54-61.


Вопросы электромагнитодинамики и гравитации /Сборник.- М., 1990.- 255 с. + прил.8 л.