Ըստ ճշգրիտ թարգմանութեան նախնեաց մերոց ի հելլենականն հաւատարմագոյն բնագրէ ի հայկականս բարբառ : Նորոգապէս ի լոյս ընծայեալ յընտրելագոյն գրչագիր գաղափարէ՝ համեմատութեամբ այլ և այլ օրինակաց, հանդերձ կարևոր ծանօթութեամբք բնաբանին: Տպագրեալ հրամանաւ Տ.Տ. Ստեփաննոսի Ագոնց Ածապատիւ Արհիեպ[իսկոպո]սի, և Առաջնորդի Ուխտին ս[ր]բ[ո]յն Ղազարու։ Յորում բովանդակին քսան և չորք գիրք. սկսեալ ի Սաղմոսաց մինչև ցԵզեկիէլ։