Հիմնադրվել է Ախալցխայում XIX դարի վերջին Խ. Ասմարյանցի կողմից: Գործել է Մկրտիչ Ղալմաքարյանի տպարանին զուգընթաց: Այստեղ լույս են տեսել Տիգրան Վարդանյանցի թարգմանությամբ Հենրիկ Սենկևիչի «Գնանք նորա յետեւից» պատմվածքը (1896), Կարլ Կաուցկու «Աւստրիայի ճգնաժամը (լեզու և ազգ)» ուսումնասիրությունը (1906), երաժշտագետ Շահան Սիմոնի չորս գրքույկները. «Պատարագի երգեցողութիւն յարմարեցրած նորուսների համար», պրակ Ա. (1900), «Հեգական մանկանց. Առաջին կանոն սաղմոսաց Դավթի» (1907), «Հաշիւ  Արմաւիրի հայոց եկեղեցական քառաձայն խմբի (1909-0910)» (1912): Հիշյալ տպարանում 1907թ. տպագրվել է նաև Ն. Հովհաննիսյանի «Լիզա» երեք գործողությամբ կատակերգությունը: