Հիմնադրվել է 1846թ. Կալկաթայում Պողոս Վիջենյանի կողմից: Նա դեռ Պոլսում հմտացել էր հրատարակչական գործունեության ասպարեզում և փորձում էր այն շարունակել Կալկաթայում: Հնդկահայ գաղութի գրասեր մեծահարուստները օժանդակել են նրան այս գործում՝ նախապես բաժանորդագրվելով, իբրև մեկենաս այս կամ այն երկի տպագրության ծախսերը հոգալով, տառեր, զարդանկարներ ու տպագրական այլ պարագաներ նվիրաբերելով: Այս տպարանի հրատարակությունները կրոնական բնույթի էին, եկեղեցական գրքեր` սահմանված առօրյա գործածության համար: Չնայած Վիջէնյանի  հրատարակությունները գրական տեսակետից առանձին արժեք չեն ներկայացրել, բայց կարևոր նշանակություն են ունեցել մեր տպագրության պատմության, մասնավորապես, հնդկահայ տպագրության համար: Հնդկահայ տպարաններից և ոչ մեկը չուներ արվեստի այն կատարելիությունը, ինչը ուներ «Վիջէնեանի Արծիվ» տպարանը: Օրինակ՝ նրա «Իւղաբերից Աւետարանը» այսօր էլ կարող է մրցել մեր առաջնակարգ տպարանների ամենաշքեղ հրատարակությունների հետ` արվեստի, զարդանկարների ու ճաշակի իր կատարելիությամբ: Այս տպարանում են տպագրվել «Գանձարան Աղօթից» (1846), «Աւետարան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի» (1847) և այլ ստեղծագործություններ: Տպարանի գործունեությունը դադարել է 1851թ.: