Հիմնադրվել է 1869թ. Կալկաթայում Տէր Յովհաննես Խաչկյանի կողմից` նվիրված Ս. Գրիգոր Լուսավորչին: Նրա գործունեությունը սկսվել է անբարեհաջող պայմաններում: Խաչկյանը ցանկացել է սթափեցնել  հնդկահայ գաղութին և ազգապահպանության հիմքերն ամրացնել օտարացման վտանգի դեմ, փրկել կորստից հայ անցյալի գոհարները: Ահա թե որքան կարևոր էր այս տպարանի ստեղծումը: Այս տպարանում են լույս տեսել «Նոր Տպարան» (1869), հեղինակը Խաչկեան քահանան էր, ով նպատակ ուներ հասարակությանը ներկայացնելու տպարանի ստեղծման դրդապատճառները, ինչպես և նրա հետ կապված իր անելիքները, «Հրավիրակ Սիրոյ եւ Միաբանութեան» (1869), «Տեսիլ Արժանեաց» (1870) և այլ հրատարակություններ: