Հիմնադրվել է 1811թ. Ջնթլում Ավետյանի (Ավետումյանի) կողմից Կալկաթայում բավական լուրջ խոչընդոտներ հաղթահարելուց հետո: Ջնթլումը թեև տպարանը բաց է անում իր որդու` Ավետի կամ Ավետումի համար և նրա անունով, բայց  իրականում գլխավոր աշխատողն ու գործի ղեկավարը հայրն էր: Տպարանը գործել է մինչև 1820թ.՝ տալով 21 միավոր հրատարակություն` զանազան ողղվածության ու բովանդակության: Տպագրական արվեստի տեսակետից նրա բոլոր հրատարակությունները անհամեմատ բարձր են «Ս. Նազարէթ Եկեղեցու» տպարանի հրատարակություններից և վկայում են տպարանատիրոջ ընդունակությունն ու նուրբ ճաշակը: Տպարանի հրատարակությունների մեջ համեմատաբար մեծ տեղ էին զբաղեցնում կրոնա-բարոյական բնույթի գործերը: Դրանից կարելի է եզրակացնել, որ նրանք ավելի հետաքրքրվում էին ժողովրդի կրոնա-բարոյական դաստիարակության խնդիրներով: Այս տպարանում են տպագրվել «Նոր Տետրակ Այբուբենական», «Տասն Պատգամք» (1811), «Մեկնութիւն երգոց երգոյն Սողոմոնի-Երգ Երգոցը» (1813) և մի շարք այլ աշխատություններ: