Ախալքալաքի առաջին տպարանն է:  Հիմնադրվել է XIX դարի վերջին Միսաք և Ալեքսանդր Գրիգորյան եղբայրների կողմից: Տպարանի սարքա­վո­րումները նրանք իրենց հետ բերել են Ախալցխայում գործող տպարաններից: 1905-1906թթ. նրանք Գերմանիայից ձեռք են բերել անգլիական տպագրա­կան նոր սարքավորումներ, մեքենաներ և վերազինել իրենց տպարանը: Սկզբնական շրջանում այստեղ տպագրվել են զանազան ազդագրեր, հայտարարություններ ու փաստաթղթերի ընդունված տպաձևեր, կատարվել են քաղաքացիական և զինվորական պատվերներ: Առաջին հրատարակված գիրքը «Ախալքալաքահայ Հայոց Ս. Մեսրոբեան և Ս. Սանդուխտեան ծխական երկսեռ երկդասեան ուսումնարանների 1905-1906, 1906-1907 եւ 1907-1908 թվականների հաշիւը» գիրքն է  (1908), ապա Միքայել Մութաֆյանի «Տանջանքի բովից» ար­ձակ ստեղծագործություն­ների ժողովածուն (1914), Վարդան Այվազյանի (Այվազի) «Կեանքի ճամբին (Մենության խոհեր)» գրքույկը (1914) և այլն: 1918թ. Թուրքերի՝ Ախալքալաք ներխուժելու պատճառով տպարանի սարքավորումները տեղափոխվել են Արդահան: Պատե­րազմից հետո Գրիգորյան եղբայրները վերադարձել են գաղթից և իրենց տպարանի սարքավորումները Արդահանից տեղափոխել են Ախալքալաք: Վրաստանում խորհրդային կարգեր հաստատվելուց հետո տպարանը պետակա­նացվել է և 1924-1925թթ. այնտեղ տպագրվող գավառային թերթի անունով կոչվել է «Կարմիր Ջավախք», որի հիմքի վրա, 1931թ. ստեղծվել է  Ախալքալաքի շրջանային տպարա­նը: Խորհրդային տարիներին իրենց պետականացված տպարանում շարունակել են աշխա­տել Միսաք և Ալեքսանդր Գրիգորյան եղբայրները, ովքեր կատարել են գրաշարի, տպա­գրի­չի ու սրբագրիչի պարտականություններ: